Here (pp. 33-35) is Ferdinand von Freiligrath's story (1840); it may be what you are looking for, Hilary. Note that Freiligrath was a poet, not a scholar. He tells us about an incident in Westphalia around 1404 which he believes to be reported in the ballad. The corresponding castle Falkenstein is one of many in Germany. Q is not likely to be convinced, but it makes good reading.

Freiligrath has the following version of the lyrics, apparently in his contemporary Westphalian (Lower German) dialect and from oral tradition:

Ik sag minen Heren van Falkensteen
To siner Borg op rieden,
En Schild förte he beneven sik her,
Blank Schwerd an siner Sieden.

„God gröte ju Heren van Falkensteen;
„Sy ji des Land's en Here?
„Ei so gebet mek weder den Gefang'nen min,
„Um aller Jungfrou'n Ere;

De Gefangene, den ik gefangen hebb',
De is mi worden suer,
De liegt tom Falkensteen in dem Thoorn,
Darin sal he vervulen.

„Sal he dan tom Falkensteen in dem Thoorn,
„Sal he darin vervulen?
„Ei so wil ik wal jegen de Müren treen,
„Un helpen Leefken truren.

Un as se wal jegen de Muren trat,
Hört se fien Leefken d'rinne.
„Sal ik ju helpen? dat ik nig kan,
„Dat nimt mi Wit un Sinne.

Na Hus, na Hus, mine Jungfroue, zart,
Un tröst jue arme Weysen.
Nemt ju op dat Jar enen andern Man,
De ju kan helpen truren.

„Nem ik op dat Jar enen andern Man,
„By eme möst ik slapen.
„So leet ik dan ok jo min Truren nig.
„Slög he mine arme Weysen.

„Ei so wolt ik, dat ik enen Zelter hedd,
„Un alle Jungfrou'n rieden,
„So wolt ik met Heren van Falkensteen,
„Um min fien Leeflten strieden.

Oh ne, oh ne, mine Jungfrou zart;
Des möst ik dregen Schande,
Nemt ji ju Leefken wal by de Hand,
Trek ju met ut' dem Lande.

„Ut dinem Lande trek ik so nig,
„Du gifst mi dan en Schriven,
„Wenn ik nu komme in fremde Land,
„Dat ik darin kann bliven. —

As se wal in en grot Hede kam
Wal lude ward se singen:
„Nu kan ik den Heren van Falkensteen
„Met minen Worden twingen.

„Do ik dit nu nig hene segen kan,
„Do will ik doen hen schrifen,
„Dat ik den Heren van Falkensteen
„Met minen Worden kont twingen.

The lady (the prisoner's wife, with anticipated "orphans") enjoys her final triumph thoroughly.