דאָס לידל פֿון גאָלדענעם לאַנד
אױ, נעם גוטער קלעזמער, דײַן פֿידל אין האַנט
.און שפּיל מיר דאָס לידל פֿון גאָלדענעם לאַנד
אַמאָל פֿלעגט מײַן מאַמע מיט האַרץ און געפֿיל
!דאָס לידל מיר זינגען. אױ, שפּיל עס מיר, שפּיל
און הער איך דאָס לידל, דאַן שװעבט פֿאַר מיר באַלד
;מײַן טײַערע מאַמע, איר ליבלעך געשטאַלט
איר האַרציקער שמײכל, איר צערטלעכער בליק–
.זײ װעקן מיר אױף מײַן פֿאַרגאַנגענעם גליק
און הער איך דאָס לידל, דערזע איך, אָט שטײט
.מײַן מאַמע זי מאַכט מיר מײַן װיגעלע גרײט
און כ׳פֿיל אױף מײַן שטערן איר דאַרינקע האַנט–
.זי זינגט מיר דאָס לידל פֿון גאָלדענעם לאַנד
אַמאָל איז געװען אין אַ גאָלדענעם לאַנד
אַ קלוגער בן-יחיד, אַ שײנער בריליאַנט –
זי זינגט און עס טיקטאַקט דעם זײגערס אומרו
.און ס׳װיגעלע הױדעט זיך – אײַ-ליו-ליו-ליו
.און הער איך דאָס לידל, דאָס זיסע געזאַנג
דאַן װערט אױפֿן האַרץ אַזױ אומעטיק באַנג–
,און ס׳װילט זיך, װי די מאַמע מיט האַרץ און געפֿיל
!דאָס לידל מיר זינגען – אױ, שפּיל עס מיר, שפּיל